তুমি কোৱা..........কোৱানা প্ৰিয়া
সঁচাকে
বাৰু নুবুজিলানে মোৰ হিয়াৰ বতৰা
নে বুজিও
ধৰিলা নুবুজাৰ ভাও
জানানে
তোমাক মই কিমান ভালপাওঁ|
তোমাক
লৈ ৰচিছিলো মই কত কবিতা
তোমাক
লৈ দেখিছিলো কতনা সপোন
ভাবিছিলোঁ
আহিবা তুমি মোৰ কাষলৈ
আৰু
ক’বা, "তুমি মোৰ অতিকৈ আপোন"|
তোমাৰ
এটি মাথোঁ বাক্যই কৰিলে
মোৰ
সকলো সপোণ থানবান
আৰু
মোৰ হ্ৰদয় চূড়মাৰ
কাৰণ
মই ভাবিছিলোঁ তুমি মোৰ আৰু মই তোমাৰ|
কেনেকৈ
বাৰু সহ্য কৰো মই
তোমাৰ
হ্ৰদয়ত আন কাৰোবাৰ উপস্থিতি
প্ৰাণ
ভৰি ভাল পাইছিলোঁ মই তোমাক
এতিয়া
কোৱা..........কোৱানা কিদৰে পাহৰোঁ তোমাক|
Oi, your beautiful heartbroken poems are making me sad :(
ReplyDeleteWell, poems are best written when the heart breaks.....
ReplyDelete